Is acute/chronische pijn een continuüm?
Sommige pijn is eenvoudig: je slaat met een hamer op je hand, het is acute pijn waarvan je de oorzaak kent.
Sommige pijn is mysterieus – we begrijpen waarom fibromyalgie alleen pijn en vermoeidheid veroorzaakt in de perifere gebieden: ontstekingen, virale predisposities, tekorten aan micronutriënten misschien?
Complex regionaal pijnsyndroom (CRPS) is zelfs nog raadselachtiger, waarbij een bekende acute gebeurtenis lang voorbij de cellulaire stigmata blijft hangen. En zoals iedereen met chronische rug- of nekpijn weet, kan één letterlijke misstap acute pijn op het chronische gebied veroorzaken, waardoor zowel acute ijsvorming als een terugkeer naar chronische pijnpatronen nodig zijn.
Chronische pijn versus acute pijnreacties
In veel opzichten is het onderscheid tussen chronische pijn en acute pijn ontstaan als een willekeurige poging om de omstandigheden te matchen met geneesmiddelen. Pijnorganisaties hebben gedicteerd dat chronische pijn het label na drie maanden verdient, en vervolgens na één maand. Sommigen zeggen nu dat acute pijn na zeven dagen in de overgang kan zijn naar chronische pijn. Vaak hielpen deze willekeurige onderscheidingen als leidraad bij het overwegen van gabapentine, of wanneer opioïden niet langer te verontschuldigen zijn. Zijn ze, in het licht van recent onderzoek, nog steeds relevant of zelfs accuraat?
Het opkomende begrip van de hersenen als de plaats van pijn heeft ons begrip van chroniciteit veranderd door geactiveerde gebieden te verlichten tijdens pijnstimuli. Wanneer je een gezonde patiënt port, laat functionele MRI een snelle activering zien van hersenstamgebieden die interne pijnblokkerende neurotransmitters vrijgeven – ‘endogene opioïden’. Bij mensen met chronische pijn laten scans zien dat de nuttige gebieden donker blijven, terwijl de gebieden die de uitvoerende functies verwerken (Wat moet ik doen?), angst, geheugen en betekenis (Ik zal nooit normaal zijn!) oplichten.
Recent onderzoek, gefinancierd door de National Institutes of Health, “The Helping to End Addiction Long-term” (HEAL), onderstreepte waarom het dichotomiseren van pijnreacties simplistisch is. Ze ontdekten dat bepaalde cellen tot langdurige pijnreacties leidden. Het interessante was dat het blokkeren van de reactie tijdgevoelig was: als je ze uren na het letsel blokkeerde, verdween de pijn sneller. Als je ze te laat blokkeert, ziet het langdurige pijnsyndroom er hetzelfde uit als wanneer de receptoren helemaal niet geblokkeerd waren.
In veel opzichten sluit deze bevinding aan bij bevindingen op slagvelden en in de traumabuurt: hoe meer morfine in de eerste 24 uur, hoe minder PTSS, langdurige pijn en sneller herstel. Maar het voorkomen van chronische pijn gaat niet alleen over meer morfine – zoals we weten uit de oplichtende scans, wat van belang is als het gaat om chronische pijn. Patiënten die bang zijn voor pijn hebben slechtere resultaten en een hoger risico op verslaving. Patiënten met chronische pijn vragen keer op keer om opties, omdat keuze en controle (het activeren van dat executieve functiegebied) de pijn verminderen.
Ontdek de opties voor pijnbeheersing
Afleiding voor pijnbestrijding
Misschien wel het meest opwindende nieuwe inzicht is dat, zelfs als de hersenen chronische patronen hebben ontwikkeld, deze in de loop van de tijd kunnen worden teruggedraaid. Door patiënten te trainen zich te concentreren op activiteiten in plaats van op de pijn die hen verhindert, hadden zowel volwassen als pediatrische patiënten na zes maanden minder pijn in vergelijking met degenen die standaard chronische pijntherapieën kregen. Dit idee van het accepteren van pijn maar toch doorgaan met leven verkleint waarschijnlijk de gebieden de hersenen die oplichten met pijn, wat betekent dat patiënten zich ergens anders concentreren. Virtuele realiteit, afleiding en het activeren van mechanoreceptoren (door middel van rekoefeningen, massage, enz.) maken deel uit van het hertrainen van de hersenen om minder interesse te hebben in pijn, en dus minder waar te nemen.
Er zijn veel metaforen die benadrukken hoe de hersenen pijn veroorzaken: je hoort vaker gekraak in huis als er onlangs bij je is ingebroken; een professionele muzikant hoort de fouten van het instrument dat hij kent in een orkest, terwijl zijn partner alleen de muziek hoort. Misschien wel de beste medische analogie is dat de oorverdovende ergernis van tinnitus het beste kan worden behandeld door deze opzettelijk te negeren. Het meest hoopvolle deel van de nieuwe wetenschap is echter dat een zorgvuldige planning vóór een bekende pijnlijke operatie een impact kan hebben op het voorkomen van chronische pijn.
De waarschuwende aspecten hiervan zijn dat patiënten en artsen pijn agressief en vroeg moeten aanpakken, bijvoorbeeld wanneer een blokkade verdwijnt na een operatie, en dat patiënten meerdere opties moeten hebben wanneer de pijn de catastrofale gevolgen begint te verminderen en het chronische pijnsysteem op gang brengt. Hoe eerder we acuut en chronisch als een omkeerbaar continuüm beschouwen, hoe eerder we patiënten weer in het leven kunnen krijgen.
Ontdek VibraCool®-producten als opioïdalternatief voor pijnbestrijding. Leer hoe u deze hulpmiddelen kunt gebruiken om chronische pijn te verminderen en patiënten snel terug te laten keren naar hun favoriete bezigheden.